साझ ढल्दै छ,

रात छिप्पिदै छ।

उज्यालो किरण

झिनो आशा र आवरणिय हाँसो को अन्त्य संगै

अघि बढेको यात्रा

चौलानीको बहाव सरी थाम्नै नसकिने गरी उर्लदै छ,

फेरि अध्यारो रात अनि मेरो मन !

देखावटी म र म भित्रको म

छुट्टिदै गएको आभास

एक्लिदै गएको जीवनमा

बढ्दै गएको निराशा

खोसिदै गएका खुसी

छुट्दै गएको साथ

मर्दै गएको आशा र रित्तिदै गएको मन

यस रात मा बटारिएको अतीत

छरिएको सपना

समेट्न धौ धौ छ मलाई,

परेली मा अड्केका सपना

र मुटु भित्र ऊ अलि पर बाट

चिहायीरहेका थरी थरीका

मार्न नसकी मरी रहेका केही

अनौठा रहर मेटाउन धौ धौ छ मलाई,

छिप्पिदो रातमा

आफू भित्रै समाउन गाह्रो

उर्लीदो रात अनि मेरो मन!

आखामा बिझाइरहेको निद्रा

र मनमा उब्जिसकेको छट्पटी

संगै बेहुदो म भित्र सलबलीरहेका

नमिठा र अती मिठा सम्बन्धका बातहरुमा

तीन फन्को बेरीएको जीवन

सुल्झाउन बारी बारी सुताउनै गाह्रो

उनको याद अनि मेरो मन !

ढल्दो रात अनि भिजेका परेला

पछ्याउँदै थाती रहेको भोलि अनि

बाँकी रहेका सपना टेक्नै पर्ने र देख्नै पर्ने बाध्यता संगै

हिजो डुबेको घाम फेरि उदाउन नपाउदै सजाउनु छ,

आफुलाइ मीठो मुस्कान सहितको आभूषणले

र त,फेरि बिउझिन निदाउनै पर्दा

कटाउन र फकाउनै गाह्रो

अनिदो रात अनि मेरो मन !!

(रचियता : डिलेश्वरि बिष्ट, शैल्यशिखर ९ गोकुलेश्वर, दार्चुला)