ए प्रकृति म तिम्रै हुँ
किन नौ डाँडाँं पारिको ठान्छौ?
म तिम्रै बगैंचाको एउटा फूल हुँ
जहाँ हजारौ भमरा मेरै माथी डुलिरहन्छ्न
क्षणभर, पलभर तिम्रै स्पर्शमा रमाईरहने
यो साउने झरिमा किन धिक्कार्दै छौ
मै माथी बज्रपात गरेर खनियौ
कयौं मेरै टहराहरु ध्वस्त गरिरह्याैँ
हजारौ हजारलाई तहसनहस बनायौ
सजिएका सारा सपना थालिङग पारि रह्यौ
मैले तिमीसँग हार गुहार मागि रहे
तिमीले भने मानेनौ कि ?
मै माथी खनिएरआफ्नै हो भनी जानेनौ
तिमीमाथी भएको अत्याचार छान्न सकेनौ कि ?
खै आज तिमीले मानव चोला धान्न सकेनौ कि ?
यहाँ गरिब टुहुरा मरिराखेका छन
खान नपाई छटपटाइ रहेका छन
हजारौ घरबार बिहिन भइ
कयौ भुमरिमा परि रहे
तर आज तिमीले धिक्कार्याै
म त्यसै अलपत्रमा परिरहे ।
रचियता : खडकसिंह धामी
यो खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै प्रकाशित
विचार/ब्लग
लोकदर्पण टि.भी
स्वस्थानी व्रत कथा शुरू, रेडियो लोकदर्पणमा ज्यो. ईन्द्रदेव जोशीको प्रस्तुती (भिडियोसहित)
२०८१ पुष २९, सोमबार ०८:३०
